Ζητείται επειγόντως Σχέδιο !

            Οι πολιτευόμενοι έχουν το σχέδιο.

Πρόκειται να σχεδιάσουν και να εφαρμόσουν πολιτικές  που να ευνοούν τις επιχειρήσεις, τους εργαζόμενους, τους ανέργους, το περιβάλλον. Ξέρουν που πονάει ο τόπος, τι πρέπει να προωθηθεί, τι πρέπει να εμποδιστεί, ποια είναι τα μεγάλα πλεονεκτήματα, ποιοι είναι οι φυσικοί, οι ανθρώπινοι, οι τεχνολογικοί πόροι που θα πρέπει να αξιοποιηθούν. Πρόκειται να διαχειριστούν υποδειγματικά τα κονδύλια και τα χρήματα των ταμείων και να τα επενδύσουν εκεί που έχουν καταλάβει ότι θα πιάσουν τόπο. Έχουν τις ιδέες, έχουν τις ικανότητες και έχουν την ηθική για να αλλάξουν τον τόπο τους. Χρειάζονται τους πολίτες να εμπιστευτούν το σχέδιό τους, να συμμετάσχουν ενεργά, να διαβουλευτούν και στη συνέχεια να εφαρμόσουν.

            

            Είναι μεγάλη αυτή η ευθύνη που αναλαμβάνουν, να σχεδιάσουν και να εφαρμόσουν τις πολιτικές που θα αλλάξουν τη ζωή μας. Είναι τόσο δύσκολο το έργο τους που οι πολίτες το ταυτίζουμε με το θαύμα. Λέμε «να γίνει ένα θαύμα» και δεν το λέμε επηρεασμένοι από το Πάσχα που προηγείται των φετινών αυτοδιοικητικών εκλογών. Καθόλου επηρεασμένοι.

           

          Ο κόσμος έχει ανάγκη να ακούσει ότι οι συνδυασμοί έχουν σχέδιο και είναι ένα σχέδιο καλό, που πρόκειται οπωσδήποτε να εφαρμοστεί. Είναι άνθρωποι που εύχονται, στο αδιέξοδο που βρίσκονται μέσα, να τους πούνε ακριβώς τι πρέπει να κάνουν για να επιζήσουν με αξιοπρέπεια.

            Το χαρακτηριστικό με όλα τα καλά σχέδια στην πραγματική ζωή είναι ότι όταν με το καλό πετυχαίνουν, κανείς δεν έχει προβλέψει ούτε την πορεία, ούτε τους ήρωες, ούτε τις λύσεις που τελικά δίνονται

Για παράδειγμα, είναι σίγουρα καλό σχέδιο εμείς στη Στερεά να βασιστούμε στην γεωργία και στην κτηνοτροφία, περισσότερο και πιο αποδοτικά απ’ ότι κάνουμε ως τώρα. Αν τελικά το σχέδιο πετύχει, κανείς δε μπορεί να πει τώρα ποιες καλλιέργειες είναι το κλειδί, σε ποια χωράφια, ποιοι συνεταιρισμοί θα έχουν την χημεία και την ιδέα που θα τους αναδείξει, που θα είναι η αγορά που θα στοχεύσουν, πόσοι θα μπορούν να απασχοληθούν, ποιος είχε την ξεχωριστή ιδέα για την μεταποίηση, ποιου προϊόντος. Ποιος έμαθε ότι χρειάζονται το γάλα μας ή το τυρί μας σ’ αυτήν ή την άλλη εταιρεία, σ’ αυτήν ή την άλλη χώρα, πως το έμαθε, πως έπεισε κι άλλους να ασχοληθούν και να επενδύσουν, που έμαθε για την καινούργια μέθοδο παστερίωσης, αν επιδοτήθηκε για να αγοράσει τα μηχανήματα.

            

          Τα παραπάνω δεν είναι στο σχέδιο κανενός εκλεγμένου όχι επειδή δε θέλει μα επειδή δεν είναι ικανός να σχεδιάσει τη ζωή, να προβλέψει την αγορά, να κρίνει τους ανθρώπους, να ξέρει τα πάντα γύρω απ’ το καθετί. Τα παραπάνω είναι το δικό μας κομμάτι στην αποστολή ανασυγκρότησης της ζωής μας. Το χρεωνόμαστε ευχαρίστως.

Το σχέδιο που ζητείται απεγνωσμένα απ’ όσους εκλεγούν για να ασκήσουν διοίκηση είναι ένα εξίσου σημαντικό κομμάτι της αποστολής. Είναι ένα σχέδιο πραγματοποιήσιμο. Είναι ένα σχέδιο απλό. Το πιο απλό σχέδιο που υπάρχει. Αλλά απ’ ότι δείχνει η εμπειρία, το πιο δύσκολο σχέδιο απ’ όλα.

            Εφαρμογή των κανόνων για όλους. Αναδιοργάνωση των μηχανισμών της περιφέρειας, με σκοπό οφέλη όπως ελαχιστοποίηση της γραφειοκρατίας και των δομών διαφθοράς και διαπλοκής. Αυτά τα «αυτονόητα» ώστε η Περιφέρεια να ηγηθεί της προσπάθειας του τόπου να βγάλει το κεφάλι έξω απ’ το νερό. Πρώτα θα πρέπει ν’ ανασάνει η Κεφαλή του τόπου για να ανασάνουμε εμείς. Τέλος, η εκπαίδευση. 

            Προκειμένου οι πολίτες, οι οικογένειες, οι ομάδες των πολιτών, οι κινήσεις των πολιτών να κάνουν τα σχέδιά τους χρειάζονται την πληροφορία. Παλαιότερα ο ρόλος της πολιτείας ήταν πιο κρίσιμος στο να παρέχει την κρίσιμη πληροφορία. Πλέον η ενημέρωση των πολιτών υπερέχει πολλές φορές των λειτουργών του κράτους, όπως ας πούμε στον τομέα των τεχνολογικών εφαρμογών, των τάσεων της οικονομίας, της επιχειρηματικότητας, της αλλαγής του κλίματος. Αυτό όμως στο οποίο πάσχουμε, περισσότερο απ’ όλα και με μεγάλο τίμημα, είναι το εκπαιδευτικό μας σύστημα και συγκεκριμένα η παροχή της κρίσιμης πληροφορίας στους μαθητές, στους υπό διαμόρφωση πολίτες.

            Η εκπαίδευση που λαμβάνουμε είναι ικανοποιητική αν πούμε ότι η κλασική παιδεία είναι σημαντική. Αν πούμε όμως ότι και η σχέση με την πραγματική ζωή και τον σύγχρονο κόσμο της εργασίας, των εξελίξεων, των ευκαιριών, είναι σημαντική, τότε η εκπαίδευση είναι ανύπαρκτη. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα λίγοι να επιλέγουμε το επάγγελμα που μας ταιριάζει, λίγοι να γνωρίζουμε τι συνεπάγεται το επάγγελμα που επιλέγουμε, λίγοι να γνωρίζουμε την αγορά και πως διαμορφώνεται. Ελάχιστοι ιδρύουμε επιχειρήσεις σε μικρή ηλικία, παραγωγικές επιχειρήσεις που συνδυαστικά πλουτίζουν τον τόπο που κατοικούμε. Οι περισσότεροι νέοι που επιλέγουν να επιχειρήσουν συνήθως συμμετέχουν στην οικογενειακή επιχείρηση. Όσοι λαμβάνουν μόνο ελληνική εκπαίδευση είναι ικανοί να επιχειρήσουν καινοτόμα σε σχετικά μεγαλύτερη ηλικία απ’ ότι σε άλλες χώρες. Χρειαζόμαστε εδώ αυτά τα παραπάνω χρόνια, αυτήν την καθυστέρηση, για να καταλάβουμε –χωρίς βοήθεια- τόσο τον εαυτό μας όσο και το περιβάλλον μας. 

            Μία οργανωμένη προσπάθεια της Περιφέρειας σε συνεργασία με τους Δήμους για μια ρηξικέλευθη προσπάθεια στα σχολεία είναι το ζητούμενο σήμερα. Πηγαίνοντας στα παιδιά και εφοδιάζοντάς τα με τις κρίσιμες πληροφορίες που δεν περιλαμβάνονται στην ύλη των μαθημάτων τους, καλλιεργείς τον πιο αποδοτικό σπόρο που θα βγάλει καρπούς σύντομα, άμεσα, καθώς αυτά τα παιδιά θα είναι επιχειρηματίες, επιστήμονες, επαγγελματίες, δημόσιοι λειτουργοί σε λίγα χρόνια. 

            Οι νέες γενιές είναι η επένδυση των επενδύσεων.

            Και το να κάνουν οι εκλεκτοί των προσεχών εκλογών τη δουλειά τους σωστά και με όραμα είναι το πιο σίγουρο σχέδιο. 

Άρης Λογοθέτης