Αυτή τη φορά ψηφίζουμε για την ελευθερία μας

            Του φίλου και συνεργάτη μας Άρη Λογοθέτη

          

            Δεν είναι κάθε ψήφος, ψήφος για την ελευθερία μας. Όχι. Δεν είναι.

            

            Το δικαίωμα να ψηφίζουμε είναι βασική συνθήκη του αγώνα μας για ελευθερία και δικαιοσύνη, όμως η επιλογή μας ποιον θα στηρίξουμε με τη ψήφο μας είναι που κρίνει το αποτέλεσμα.

            Έχουμε συνηθίσει να χάνουμε την ελευθερία μας, πια θα το πούμε. Έχουμε εξοικειωθεί τόσο. Έχουμε μάθει να την παραδίνουμε κομμάτι κομμάτι.

            Πόσοι από εμάς ξαφνιαζόμαστε όταν κάτι δε γίνεται όπως πρέπει, αν ακούσουμε για μια πρόσληψη που έγινε χαριστικά στον δήμο, στην περιφέρεια; Πόσοι από εμάς ξαφνιαζόμαστε αν μάθουμε ότι είναι γνωστός μας, συγγενής μας αυτός που ευνοήθηκε, μέσω ενός προγράμματος, μιας μετάθεσης, ενός διαγωνισμού, ενός ελέγχου που θα έπρεπε να τον τιμωρήσει επειδή έβλαψε το κοινό καλό όμως απαλλάχτηκε, δηλαδή επιβραβεύτηκε;

Πόσοι από εμάς ξαφνιαζόμαστε από τον εαυτό μας όταν ζητούμε το ίδιο να γίνει για εμάς ή το παιδί μας; Πολλά μπορούμε να αισθανόμαστε ή να σκεφτόμαστε, σωστά ή λάθος, πολλά να ζητάμε που μας αξίζουν ή όχι, μα δεν ξαφνιαζόμαστε. Θα έπρεπε. Μα δεν μας εκπλήσσει τίποτα μετά από τόσα χρόνια συνήθειας.

Εξοικειωθήκαμε με το στραβό. Δεχτήκαμε τα μικρά πραξικοπήματα στη ζωή μας.

Συνηθίσαμε, με τη θέλησή μας εμείς, να παραδίνουμε τη δύναμή μας, την ελευθερία μας γιατί πιστέψαμε πως σε αντάλλαγμα θα πάρουμε πίσω πολλά περισσότερα, θα εξασφαλίσουμε το αύριο.

Εξαπατηθήκαμε. Το αύριο ήρθε και δεν είναι καλό. Δεν δούλεψε, δεν άξιζε αυτό που πήραμε για την ελευθερία που παραδώσαμε.

            Ήμαστε αγρότες και κτηνοτρόφοι και χρειαζόμαστε τη βοήθεια του γεωπόνου του δήμου ή των υπηρεσιών της περιφέρειας. Δε θα αναζητήσουμε κανέναν εκεί. Θα σκεφτούμε ότι δε θα μας βοηθήσουν, ότι δε μπορούν ή δε θέλουν. Τόσο έχουμε συνηθίσει που προκαταλαμβάνουμε. Λέμε ότι δεν έχει μείνει τίποτα. Φτάσαμε να σκεφτόμαστε μόνο την ήττα. Μόνο ότι δεν έχουμε βοήθεια. Ότι όλα είναι μάταια.

 Ήμαστε αγρότες, ήμαστε επιχειρηματίες, ήμαστε ‘ελεύθεροι’ επαγγελματίες, ήμαστε υπάλληλοι, ήμαστε άνεργοι που ψάχνουμε να βρούμε τι να κάνουμε. Τα χέρια μας είναι δεμένα.

Υπάρχουν οι υποψήφιοι που λύνουν και δένουν, γιατί τόση είναι η δύναμή τους και τη χαίρονται. Θέλουν κι άλλο λίγο απ’ την ελευθερία μας, κι άλλο λίγο αυτές τις εκλογές, κι άλλο λίγο απ’ όση μας έχει απομείνει, για να συνεχίσουν να μπορούν να λύνουν και να δένουν. Έτσι πιστεύουν ότι λύνονται τα θέματα, έτσι νομίζουν μας βοηθούν, αυτό ξέρουν να κάνουν κι έχουν ιστορία σ’ αυτό.

Υπάρχουν οι υποψήφιοι που πιστεύουν ότι θα έρθουν στην εξουσία, θα καταλάβουν την εξουσία και θα βάλουν τους πάντες στη θέση τους. Και μας ζητάει κι αυτή η πλευρά λίγη απ’ όση ελευθερία μας έχει μείνει, να τους δώσουμε τη ψήφο μας, για να μας πουν ποιανού τα χέρια λύνονται, ποιανού δένονται και τι θα κάνουμε από εδώ και πέρα. Δε θα συνεχίσουμε να ζούμε στην αρένα, δε θα γίνουμε μεταξύ μας εχθροί για την επιβίωσή μας.

Ξέρουμε τι να κάνουμε από εδώ και πέρα. Δε χρειαζόμαστε κανέναν να μας πει, να μας ορίσει που να σταθούμε και κατά που να κοιτάμε. Θα δουλέψουμε, θα προσέξουμε ο ένας τον άλλον, θα φτιάξουμε ότι έχει χαλάσει, θα αποκτήσουμε σκοπό και θα ενωθούμε, τώρα περισσότερο από ποτέ.

Δε χρειαζόμαστε υποψηφίους που ζητούν την εξουσία για τον εαυτό τους, επειδή αυτοί ξέρουν. Ή ζητούν την εξουσία εν ονόματι του κόμματος, επειδή το κόμμα ξέρει. Κανείς μόνος του δε ξέρει. Κανέναν κόμμα δεν είναι για τους υπολοίπους. Όλοι μαζί ξέρουμε. Οι πολίτες. Η κοινωνία.

Θέλουμε υποψηφίους που νικούν μα δε λαμβάνουν ποτέ εξουσία, είναι ίσοι απέναντι στους κανόνες, ίσοι κι εκείνοι όπως ίσοι θέλουμε να υπάρξουμε εμείς.

Υποψήφιους που δε μας ορίσουν, αλλά θα μας αφήσουν ελεύθερους να φτιάξουμε ότι χάλασε, να ορθώσουμε ότι κατέρρευσε, πιο στέρεα από πριν.

Δε θέλουμε εκείνους που είναι σε αποστολή να λύσουν και να δέσουν.

Ζητούμε όσους μπορούν με σκληρή δουλειά να κρατήσουν τους κανόνες, να εφαρμόσουν τους κανόνες του δικαίου για όλους, να αντισταθούν στις πιέσεις, να μην αφήσουν κανέναν πολίτη πίσω, κανέναν πολίτη αιχμάλωτο του καινούργιου διπολισμού ή του προελαύνοντα πολυδιχασμού. Κανέναν δίχως το δικαίωμα που του ορίζει το Σύνταγμα, να ζει ελεύθερος, σε έναν δίκαιο τόπο.

Χαλκίδα 8-4-2014